"Cabaret" wkrótce na scenie elbląskiego teatru

Fot. Wiesław Czerniawski

Spektakl zdobył m.in. osiem Tony Award 1967 (najlepszy musical, najlepsze piosenki, aktor drugoplanowy, aktorka drugoplanowa, reżyseria, choreografia, scenografia, kostiumy). W 1998 r. został uhonorowany Tony Award za najlepszy revival, dla aktora, aktorki i aktora drugoplanowego. W 1994 r. londyńskie revivale nagrodzone zostały Olivier Award dla najlepszej aktorki drugoplanowej oraz w 2006 r. dla aktorki drugoplanowej i za choreografię.

Polska prapremiera Cabaretu (wg scenariusza z 1966 r.) odbyła się 26 czerwca 1992 r. w ówczesnej Operetce Wrocławskiej (dziś: Teatr Muzyczny Capitol) w reżyserii Jana Szurmieja.

Kabaret to musical z 1966 roku z muzyką Johna Kandera, tekstem Freda Ebba i na podstawie książki Joe Masteroffa, oparta na sztuce Johna Van Drutena I Am a Camera z 1951 roku, która została adaptowana z opowiadania Pożegnanie z Berlinem (1939 r.) Christophera Isherwooda . Akcja rozgrywa się w 1931 roku w Berlinie, gdy naziści doszli do władzy. Koncentruje się na życiu nocnym w obskurnym klubie Kit Kat Klub i kręci się wokół amerykańskiego pisarza, Cliffa Bradshawa i jego relacji z angielską tancerką kabaretową, Sally Bowles. Klub służy jako metafora złowieszczych wydarzeń politycznych w późnych Weimarskich Niemczech.

(…) Był kabaret i był mistrz ceremonii … i było miasto o nazwie Berlin, w kraju o nazwie Niemcy … i to był koniec świata… 

Coś nieuchwytnego. Coś na tle czegoś innego. Rodzące się uczucie i rodzący się nazizm. Budzące się emocje i ludzie gotowi do walki. Atmosfery berlińskich klubów koją wspomnienie wojny. Alkohol i muzyka usypiają czujność. Tam, na ulicach Berlina, w codziennej rzeczywistości jednego z największych miast w Europie, kształtuje się coś nieuniknionego. Coś, czego nie da się wyjaśnić nawet z upływem lat. Jednak coś, co nadal jest aktualne. Rodzi się zbrodnia. A za nią, strach.

Zdjecie: Wiesław Czerniawski
Kamila Tuszyńska
Kierownik literacki