Na alkoholizm jest sposób - cz. 2

O tym, jak ważne jest zdrowie nie trzeba nikogo przekonywać. Jak mówi przysłowie, „Kto zdrowia nie szanuje, ten na starość żałuje”. W Elblągu rozprowadzany jest bezpłatny miesięcznik „Zdrowy Elbląg”, który w całości poświęcony jest właśnie tej tematyce. Aby wyjść naprzeciw oczekiwaniom naszych czytelników nawiązaliśmy z zespołem redakcyjnym miesięcznika współpracę, aby i u nas publikowane były wybrane materiały poświęcone szeroko rozumianemu zdrowiu.

Gdyby z alkoholizmu dało się wyjść za pomocą jakiejś pogłębionej dyscypliny życiowej, wielu ludzi już dawno odzyskałoby zdroworozsądkowe zachowania w stosunku do alkoholu. Ale to tak nie działa. Nawet przy zwiększonych obrotach siły woli, ludzi oczekujących od siebie samych umiejętności rozwiązania problemu alkoholowego, czeka porażka. To nie jest puste proroctwo tylko wynik ogromnej ilości ludzkich doświadczeń. Pomocy trzeba szukać na zewnątrz, ponad własnymi zasobami sił.

By rozpocząć leczenie konieczne jest przyznanie się do problemu, przede wszystkim, przed samym sobą. Ponieważ alkoholicy skrzętnie to próbują ukryć przed innymi i wierzą w powodzenie swoich manipulacji. Zwłaszcza kobiety. Z mężczyznami jest trochę inaczej, zachowują się jakby wymachiwali szabelką. Co to nie oni, ile to mogą wypić i jakimi są wtedy bohaterami. Społeczne przyzwolenie picia ponad miarę rozsądku, pozwala mężczyznom szybko się pozbierać po alkoholowym upodleniu. Wobec kobiet wciąż jeszcze pokutują dawne teorie nt. alkoholizmu, że nie ma kobiet alkoholiczek. Dlatego prędzej zostaną im przypisane depresja bądź nerwica, przypisane kolejne środki zmieniające świadomość co nie pomaga w powrocie do trzeźwości. Stereotypy mówią o pijących bez umiaru kobietach jako o osobach upadłych moralnie, złych żonach i matkach. Ale wizerunek pijących kobiet często jest zupełnie inny. Wiele kobiet pije gdy męża regularnie nie ma dłuższy czas w domu. Dzieci, ze względu na wstyd jaki rodzi pijana mama, bardzo szybko dojrzewają, zaskakująco dobrze sobie radząc. Wszystko jest skrzętnie maskowane. Ostatnio rozwinął się u kobiet sposób kontrolowanego picia pokazowego, co ma również chronić przed wizerunkiem zaniedbanej i zdegenerowanej pijaczki. Odbijają to sobie później dopijaniem się już w ukryciu.

Choć w terapii nie ma miejsca na ocenianie i jakąkolwiek krytykę, wstyd u kobiet jest najważniejszym elementem blokującym podjęcie leczenia. Poza rodzinę również nie może wyjść na jaw taka dysfunkcja. Porządny mąż nie może przyznać się do porażki z żoną. Nie mówiąc już o strachu przed odebraniem dzieci. Nawet terapia miałaby odciągać kobietę od codziennych obowiązków i podsycać domysły.

U mężczyzn moment przyznania się do porażki w walce z alkoholem to chwila, w której traci ducha, ale przy dobrze poprowadzonej i, co najważniejsze, przyjętej przez niego terapii, zażenowanie szybko mija i sama abstynencja, podobnie jak wcześniej picie, staje się wymachiwaniem szabelką. Męski duch powraca i znowu jest dobrze.

Różnice w reakcji na alkohol jak i proces uzależnienia należy wiązać zarówno z czynnikami socjologicznymi, jak psychologicznymi i biologicznymi. O czym w następnych artykułach.


 

Zdrowy Elbląg
 

Artykuł pochodzi ze strony info.elblag.pl